سه شنبه بیست و نهم فروردین ۱۳۹۱ - 8:42 - -
قبل از پیدایش آسیابهای بادی - آبی و موتوری(گازوئیلی ) برای تهیه آرد و نان
گندم را بوسیله دستاس آرد می کردند. ای وسیله از دو قطعه سنگ دایره ای شکل
و مسطح تشکیل میشد که در وسط سنگ زیری میله ای به شکل ثابت قرار میدادند و
در سنگ روئی این دسته در کنار سنگ تعبیه میشد و با این دسته سنگ را می
چرخاندند و گندم را وسط سوراخ سنگ می ریختند و با چرخاندن دسته بالایی گندم
ها در میان دو قطعه سنگ خرد شده تبدیل به آرد می شد و زنان دوستائی با این
ترتیب نان تهیه می کردند که خمیر ساخته شده را اغلب سحرگاه وقت اذان صبح
پس از ورز دادن و بهم زدن در ظرفی در حدود یک ساعت یا بیشتر نگهداری می
کردند و این کار موجب رسیدن و عمل آمدن می شد بنحوی که حجم خمیر زیاد و
ترکهائی در آن پیدا می شد و این زمان موقع پختن خمیر بود و همین امر باعث
می شد که نان تهیه شده تا چند روز نگهداری و در این مدت کاملا نرم و مورد
استفاده بود. نانهای فعلی با خمیرهای نرسیده پس از مخلوط دن آرد با آب
بلافاصله یا پس از مدت بسیار کوتاه به تنور برده می شود و از این جهت
قابلیت ماندگاری زیادی ندارند و دور ریز ان زیاد می شود در اینجا میشود در
اینجا باید به نانهای تهیه شده بوسیله زنان روستائی در قدیم و به همت آن
خانم های محترم آفرین گفت زنان روستائی نه تنها در تهیه نان بلکه در پاره
ای از موارد از زمان درو کردن گندم و جمع آوری در خرمن و کبیدن و باد دادن
و جدا کردن گندم از کاه همواره به همسرانشان کمک می کردند و دستاس بعدها
پس آمدن آسیابهای جدید برای خرد کردن نمک سنگی و نمک طعام و تهیه بلغور و
غیره مورد استفاد ه قرار می گرفت.